Πολλές φορές,απολαμβάνουμε να είμαστε μόνοι μας την νύχτα και να ακούμε μουσική...

Χαμηλός,ή και καθόλου φωτισμός.. μουσική μελωδική,ποτέ δεν ξέρεις τι λέει.. εσύ είσαι αλλού..

Καθόμαστε με τις ώρες,οι δείκτες του ρολογιού γυρίζουν, ο χρόνος όμως για σένα έχει σταματήσει..

Γιατί το κάνουμε αυτό; Είναι η ανάγκη μας για ηρεμία αυτή που μας παρασύρει σε αυτό το ήρεμο ξενύχτι; Είναι η ανάγκη μας για ξεκούραση,πνευματική;

Ή μήπως είναι η μόνη στιγμή που μπορούμε να διαθέσουμε χρόνο για να τα πούμε με τον φίλο μας...τον εαυτό μας; Είναι το κατάλληλο σκηνικό! Δημιουργούμε τον δικό μας κόσμο... Έχουμε κλειστά τα φώτα, δεν βλέπουμε γύρω μας. Είναι νύχτα, δεν ακούμε τίποτα.. Είμαστε εμείς...

Είναι τόσο ζωτικής σημασίας λοιπόν, να έχουμε λίγες στιγμές απομόνωσης από τον κόσμο της κλειδαρότρυπας; Από τον κόσμο της αλόγιστης έκθεσης και προβολής των ατομικών και προσωπικών δεδομένων...

Ο άνθρωπος,ποτέ δεν είχε μάθει έτσι,έστω τα τελευταία χιλιάδες χρόνια..

...και τώρα;

Να γιατί ζητάμε-αναζητάμε αυτές τις στιγμές μοναξιάς,μάλλον μοναχικότητας...

Απολαμβάνουμε αυτές τις στιγμές,αφηνόμαστε στην μουσική και ταξιδεύουμε...

...με ένα ποτήρι στο χέρι....