Η Γη Όπως Είναι Τώρα

Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

Give me something I can believe


Αλήθεια,τι ψάχνουμε...
Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές τι είναι αυτό που ψάχνουμε.Τι είναι αυτό που μας αφήνει ένα αίσθημα ανικανοποίησης και νιώθουμε ένα κενό! Στην πραγματικότητα,όσο και να έχουμε προσπαθήσει δεν μπορέσαμε να το γεμίσουμε, ή αυτό που βρίσκαμε δεν ταίριαζε αρκετά,ή ήταν πολύ "μεγαλύτερο" από όσο ήταν το κενό μας....
Ή απλά δεν ξέραμε τι ήταν ακριβώς αυτό που ψάχναμε,οπότε απορρίπταμε όλες τις λύσεις.
Κάπου,κάπως,κάποτε,άκουσα ένα όμορφο τραγούδι!Έλεγε λοιπόν ένας του στίχος: "Give me something I can believe"
Δώσε μου κάτι που να μπορώ να πιστέψω...

Είμαι πλέον πεπεισμένος ότι αυτό που λείπει από εμάς είναι ακριβώς αυτό!
Χρειαζόμαστε να πιστέψουμε σε κάτι.."Σημαντικό",ένα Όραμα,κάτι μεγάλο,ένα "Όνειρο"..
Το οποίο θα μας ανοίξει τα φτερά και θα πετάξουμε μακριά από την στασιμότητα από την μιζέρια και από την ακατάπαυστη λεηλασία των ονείρων μας...

Ποια Όνειρα;;
Ρωτήστε έναν νέο άνθρωπο για τα όνειρα του...
...ΝΑΙ! Και εγώ γέλασα!!

Το όραμα ενός νέου είναι να βρει "μια" δουλειά...το όνειρο του!!
Φυσικά και είναι αυτό που μας έχουν περάσει από μικροί,όταν είμασταν εκκολαπτόμενοι μίζεροι!! Και εμείς ως ευκολόπιστοι που είμασταν,το πιστέψαμε και το υιοθετούμε!
Φαντάζομαι κανένας δεν πιστεύει ότι γεννήθηκε για να δουλεύει,όμως όλοι έχουμε (είχαμε) την δουλειά ως πρώτο μας στόχο...
Όχι απλά στόχο--->"ΟΝΕΙΡΟ"
Η δουλειά όσο σημαντική και αν είναι,δεν είναι παρά το "μέσο" για να πραγματοποιήσουμε τα οράματά μας και να ζωντανέψουν τα όνειρά μας!! Χρειαζόμαστε να πιστέψουμε σε κάτι...

Οι άνθρωποι είναι ανώτερα όντα και αρκετά ευφυή(!) ώστε να καταλαβαίνουν υποσυνείδητα ότι αυτό που έχουν σαν όραμα,δεν είναι άξιο και δεν πλησιάζει καν το μεγαλειώδες της ανθρώπινης φύσεως που έχει πνευματική υπόσταση κατά βάση...Με αποτέλεσμα να αισθάνεται ανικανοποίητο με κάτι λιγότερο.

Δεν περιμένω να εμφανιστεί κάποιος και να μου προσφέρει το όραμα που χρειάζομαι πλέον!
Τα όνειρά μου τα καθορίζω μόνος μου...
Άλλωστε μόνος σου έχει περισσότερη πλάκα!!

Κάποιος είχε πει το εξής:
"Έχεις το πινέλο και τα δικά σου χρώματα..
Ζωγράφισε τον Παράδεισο και μπες μέσα..."

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

Σε έχω βρει και σε χάνω


Ο Καχίλ Τζιμπράν είχε πει :
Δυστυχισμένος νοιώθω σαν το άδειο χέρι μου απλώνω στους ανθρώπους και τίποτα δεν παίρνω.
Ολότελα όμως απελπίζομαι σαν το γεμάτο χέρι μου απλώνω και δεν έρχεται κανένας να πάρει.

Πόση δυστυχία μπορεί να νιώθει κάποιος που δεν έχει κάποιον να τον αγαπάει,
να τον αγαπήσει;
Να χρειάζεται να καλύψει την υπέρτατη ανάγκη του ανθρώπου και βασική προτεραιότητα του και να μην υπάρχει κάποιος να του δώσει μερικές στάλες έστω, Αγάπης... Ίσως να είναι και η μεγαλύτερη δυστυχία και το μόνο παράπονο όταν η ζωή θα φτάνει στο τέλος της...

Και αν αυτό ήταν το μεγαλύτερο κακό που μπορεί να μας βρει,
τι θα ήταν αν έδινες όση αγάπη μπορείς να δώσεις και να μην υπάρχει κάποιος να την δεχθεί; Αν απλώνεις το χέρι σου και δεν στο κρατάει κανένας; Αν κοιτάς στα μάτια του και εκείνα να είναι κλειστά; Αν μιλάς για Αγάπη μα να μην ακούγεσαι; Αν δίνεις την τεράστια αγκαλιά σου, όμως δεν μπαίνει κανένας μέσα; Αν γράφεις λόγια όμορφα, μα κανένας δεν τα διαβάζει; Αν απλώνεις το χέρι σου ΓΕΜΆΤΟ και αυτός δεν έρχεται να πάρει;
Τι θα ήταν;
Σίγουρα όχι δυστυχία...
Δεν πρέπει να είναι δυστυχία!
Τι όμως....; Απελπισία, όπως λέει και ο Καχίλ;
Χάνεις την ελπίδα σου...; Την πίστη σου στον κόσμο, στους ανθρώπους...;

Λυπάμαι αυτόν που τα αρνήθηκε όλα αυτά...
Λυπάμαι αυτόν που αρνήθηκε την απλόχερη και άνευ όρων αγάπη που του δόθηκε...
Φοβάμαι γι'αυτόν...
Δεν έχει πλέον δικαιολογία
και κανένα δικαίωμα να παραπονεθεί για τίποτα στην ζωή του...

Τα είχε βρει όλα...
...και τα ΈΧΑΣΕ...

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010


Πολλές φορές,απολαμβάνουμε να είμαστε μόνοι μας την νύχτα και να ακούμε μουσική...
Χαμηλός,ή και καθόλου φωτισμός.. μουσική μελωδική,ποτέ δεν ξέρεις τι λέει.. εσύ είσαι αλλού..
Καθόμαστε με τις ώρες,οι δείκτες του ρολογιού γυρίζουν, ο χρόνος όμως για σένα έχει σταματήσει..
Γιατί το κάνουμε αυτό; Είναι η ανάγκη μας για ηρεμία αυτή που μας παρασύρει σε αυτό το ήρεμο ξενύχτι; Είναι η ανάγκη μας για ξεκούραση,πνευματική;
Ή μήπως είναι η μόνη στιγμή που μπορούμε να διαθέσουμε χρόνο για να τα πούμε με τον φίλο μας...τον εαυτό μας; Είναι το κατάλληλο σκηνικό! Δημιουργούμε τον δικό μας κόσμο... Έχουμε κλειστά τα φώτα, δεν βλέπουμε γύρω μας. Είναι νύχτα, δεν ακούμε τίποτα.. Είμαστε εμείς...
Είναι τόσο ζωτικής σημασίας λοιπόν, να έχουμε λίγες στιγμές απομόνωσης από τον κόσμο της κλειδαρότρυπας; Από τον κόσμο της αλόγιστης έκθεσης και προβολής των ατομικών και προσωπικών δεδομένων...
Ο άνθρωπος,ποτέ δεν είχε μάθει έτσι,έστω τα τελευταία χιλιάδες χρόνια..
...και τώρα;
Να γιατί ζητάμε-αναζητάμε αυτές τις στιγμές μοναξιάς,μάλλον μοναχικότητας...
Απολαμβάνουμε αυτές τις στιγμές,αφηνόμαστε στην μουσική και ταξιδεύουμε...
...με ένα ποτήρι στο χέρι....

Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009


Γιατί τα όνειρα να μην γίνονται μέρα;
..για να πετάγαμε ψηλά στα αστέρια..
Γιατί τα όνειρα να'ναι την νύχτα;
..γιατί πρέπει να πούμε καληνύχτα;
--------------------.--------------------
Γιατί να μην έχουμε και εμείς ραβδί;
..και να τα αλλάζαμε όλα στην στιγμή..
Γιατί να μην μου κρατάς το χέρι;
..έστω να βλέπουμε το ίδιο αστέρι..
--------------------.--------------------
Γιατί να μην υπήρχε ουράνιο τρένο;
..όλη την νύχτα ας περιμένω..
Για να με πήγαινε εκεί κοντά σου..
..αχ,να κοιμόμουνα στην αγκαλιά σου..
--------------------.--------------------
Γιατί τα σύννεφα κρύβουν τον ουρανό;
γιατί τα δυό σου μάτια θέλω να δω;
Αχ να γινότανε να ταξιδέψω,
..να'ρθώ κοντά σου να σου χορέψω..
--------------------.--------------------
Αχ να γινότανε να ταξιδέψεις..
..να'ρθεις κοντά να με μαγέψεις,
να ψιθυρίσεις γλυκά στο αυτί...
...να μην τελείωνε η νύχτα αυτή...
--------------------.--------------------

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

Τρέξε...

Και έτσι ξαφνικά όλα γύρω σου γυρίζουν..
Και εσύ στην μέση να βλέπεις τον κόσμο να γυρνά,
να τον κοιτάς μα δεν μπορείς να συμμετέχεις..
Ψάχνεις να βρείς μια δίοδο να μπείς και εσύ μες στο παιχνίδι,
μα δεν μπορείς,φοβάσε και απελπίζεσε...
Τι είναι αυτό που σου έβαλε φρένο, τι να είναι αυτό που σε έκανε να περιμένεις...
Ότι και να ήταν,έγινε και άλλο να μην γίνεται..!
Σήκωσε το κεφάλι σου και πάψε πια να κλαίς..
Άνοιξε και τα μάτια σου και άρχισε να τρέχεις...!
Έχεις χρόνο μπροστά σου πολλά για να προλλάβεις,
και όσες στιγμές τις έχασες, να τις ξανακερδίσεις!
ΤΡΕΞΕ!!!
Και τρέξε πιο πολύ και θα τα καταφέρεις...
Με μια μικρή προσπάθεια και δεν θα υποφέρεις...

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009


Κάποιος είπε ότι,
όποιος αποτυγχάνει στην ζωή του,
λέει ότι είναι ιδεολόγος...
Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια...

Αλλά "τι είναι" αποτυχία;;
Νομίζω ότι δεν υπάρχει απάντηση σε αυτήν την ερώτηση...
Πολλοί ως αποτυχία θεωρούν την οικονομική αποτυχία,
την αποτυχία να είναι σε θέση να έχουν τα υλικά αγαθά που επιθυμούν,
την αποτυχία να βρίσκονται σε θέση υψηλόβαθμη με καλό μισθό...

Το χρήμα επιτρέπει στον άνθρωπο να αγοράσει :
- το κρεββάτι αλλά όχι τον ύπνο,
- τα βιβλία αλλά όχι την σοφία,
- την τροφή αλλά όχι την όρεξη,
- τα φάρμακα αλλά όχι την υγεία,
- τα όμορφα πράγματα αλλά όχι την ομορφιά,
- την ευθυμία αλλά όχι την ευτυχία,
- την ηδονή αλλά όχι την αγάπη,
- την παρέα αλλά όχι την φιλία,
- την γυναίκα αλλά όχι τον έρωτα.

Λοιπόν αποτυχία για μένα δεν είναι αυτό...

Αποτυχία για μένα είναι να μην καταφέρεις να προσφέρεις
περισσότερα από όσα έχεις εσύ λάβει...
Αυτός που μας έχει στείλει εδώ, όποιος και αν είναι αυτός,
σίγουρα δεν μας έστειλε για να κάνουμε λεφτά,
ούτε για να καταναλώνουμε την ζωή μας σε μια καταναλωτική ζωή...!
Αποτυχία είναι να μην μπορέσεις να προσφέρεις στο παιδί σου,
αυτά που προσέφεραν σε σένα και ακόμα παραπάνω..
Αποτυχία στην ζωή σου είναι να μην έχεις καταφέρει να δώσεις ΑΓΆΠΗ..
Όταν θα είμαστε πλέον σε μεγάλη ηλικία αυτό που θα συντροφεύει την σκέψη μας δεν θα είναι τίποτα άλλο παρά εκείνες οι ΛΊΓΕΣ στιγμές της ζωής μας που νιώσαμε αγάπη...

Λίγες...πολύ λίγες...
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να τις κάνουμε ακόμα περισσότερες...

Υ/Γ: "Η ζωή δεν μετριέται με το πόσες φορές ανάσανες,
αλλά από από τις στιγμές που έχασες την ανάσα σου..."

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009

Όταν κλείνω τα μάτια


Δεν υπάρχουν πτήσεις για τα αστέρια, ούτε πλοία να πετούν..
Κι όμως!
Όταν κλείνω τα μάτια, με ένα "πλοίο" ταξιδεύω στο σύμπαν...

Δεν υπάρχουν ταξίδια στον χρόνο, ούτε άνθρωπος να τρέχει με ταχύτητα φωτός..

Κι όμως!
Όταν κλείνω τα μάτια, τρέχω "πίσω στον χρόνο", σε βασίλεια, κάστρα και ιππότες...

Δεν υπάρχει "ανιδιοτελής αγάπη", ούτε άνθρωπος που να δίνει την ζωή του για σένα..
Κι όμως!
Όταν κλείνω τα μάτια, βλέπω "Κάποιον" να σταυρώνεται για μας...

Δεν υπάρχει ζεστασιά στους ανθρώπους, ούτε τιμή και ηθική μεταξύ τους..

Κι όμως!
Όταν κλείνω τα μάτια, συναντώ ανθρώπους που η "μεγαλοσύνη της ψυχής" τους, καταρρίπτει κάθε σημερινή λογική...


Δεν υπάρχει δίκαιο, ούτε αλήθεια στον κόσμο που ζούμε..

Κι όμως!
Όταν κλείνω τα μάτια, με ένα πλοίο, τρέχω στον χρόνο, μέσα από βασίλεια,
από κάστρα, μαζί με ανθρώπους αληθινούς...
...και προορισμός, είναι εκεί που κάποιοι το λένε "Παράδεισο"...


Όταν κλείνω τα μάτια βλέπω ένα τόπο γεμάτο "Αλήθεια", "Δικαιοσύνη"...


...Γεμάτο "ΖΩΗ"...

Σάββατο 30 Μαΐου 2009

If i'm not in love with you..


Εάν δεν είμαι ερωτευμένος μαζί σου,
τι είναι όλα αυτά που περνώ;
Εάν δεν είμαι ερωτευμένος μαζί σου,
γιατί νιώθω έτσι;



Εάν δεν χρειάζομαι το άγγιγμα σου,
γιατί μου λείπει τόσο πολύ;
Εάν δεν θέλω να με κοιτάς,
γιατί το βλέμμα σου είναι το μόνο που έχω στο μυαλό μου;



Εάν δεν μου αρέσει να χαμογελάς,
γιατί κλαίω όταν δεν το κάνεις;
Εάν δεν λαχταρώ την αγκαλιά σου,
γιατί κρυώνω όταν δεν είμαι μέσα της;



Εάν δεν νιώθω τον χτύπο της καρδιάς σου,
γιατί η δικιά μου χτυπά στον ίδιο ρυθμό;
Εάν δεν ηρεμώ με τα λόγια σου,
γιατί όλα βουίζουν όταν δεν σ' ακούω;



Εάν δεν κλείνω ποτέ τα μάτια μου,
γιατί είμαι παραδομένος στα όνειρα σου;
Εάν στην καρδιά μου δεν υπάρχεις,
γιατί βλέπω παντού το όνομά σου;


Εάν δεν νοιάζομαι καθόλου για σένα,
γιατί πονάω με κάθε σου πόνο;
Εάν μου αρέσει να φεύγω,
γιατί αρρωσταίνω όταν απομακρύνομαι από εσένα;



Εάν δεν είμαι ερωτευμένος μαζί σου,
γιατί τα περνάω όλα αυτά;
Εάν δεν είμαι ερωτευμένος μαζί σου,
.........τι είναι αυτό που νιώθω;;;

Τα μάτια σου



Είναι τα μάτια θάλασσες,
που πνήγουν την μιλιά μου..
Είναι τα μάτια όαση,
που κάθεται η καρδιά μου..




Είναι τα χείλια χείμαρος,
που με κατηφορίζει..
Στα χείλια σου τα κόκκινα
κι ο ήλιος θα δακρύζει..